Κοιτάει κρυφά ανάμεσα απ' τα σύρματα,
το σώμα που πάλλεται κάτω απ' τον νυχτερινό ουρανό.
Μιλά μου.
Μη μ αφήνεις να ησυχάσω.
Άπλωσε το χέρι σου,
βούτηξε το βλέμμα σου στο χάος της επιθυμίας.
Έζησα τα πάντα κι όμως δεν θυμάμαι τίποτα.
Η σφαίρα του χρόνου τρύπησε τη μνήμη,
γέμισε αγκάθια την αφή.
Δεν θυμάμαι πως είναι να πονάς, να μουδιάζεις,
να νιώθεις ελεύθερος.
Έμειναν μόνο εγκλωβισμένα σώματα
Σαν ακτινογραφίες συναισθημάτων σε άδεια και ψυχρά κρεβάτια,
στιγμιότυπα ευτυχίας σε μηχανική υποστήριξη,
καλωδιώμενα στο παρελθόν,
με τοξικό ρεύμα να τρέχει στα σύρματά τους.
Έχεις κολυμπήσει ποτέ σε ωκεανό;
Έχεις γδάρει ποτέ τα χέρια σου σε κορμιά που τα προστάτευαν αγκάθια;
Έχεις εκμαυλίσει ποτέ τις επιθυμίες σου;
***
Γιάννης Κουμαριανός
0 σχόλια: