 |
| Source |
Βαλτώνει η ζωή μου στο όνειρο που τόλμησα ν αγγίξω .
Μίλα μου, παρηγόρησέ με κι απόψε.
Τα ζεστά σου χέρια, βάλσαμο στο παγωμένο αίμα που κυλάει στις φλέβες μου.
Αν είχα νικήσει τη μοναξιά μου,
θα σε είχα διώξει ή θα είχα εξαφανιστεί.
Aλλά μάταια…
Αστραφτερή νύχτα.
Η Σελήνη σε ελκύει στην απόκοσμη άβυσσό της.
Σε κλειδώνει στην παλίρροιά της.
Σε καλεί να χορέψεις σε ρυθμούς ηδονικούς.
Κι εσύ…
Εγκλωβισμένος στη λεπτομέρεια των στιγμών,
υποτιμώντας την αξία του συνόλου.
Τι πραγματικά έχεις ανάγκη;
Έχεις την αληθινή ομορφιά γύρω σου κι όμως γοητεύεσαι από το κάλεσμα του βούρκου.
Έχεις την πεποίθηση ότι η αληθινή ευτυχία
είναι κάτι σύνθετο,
ότι πρέπει να κολυμπήσεις στη λάσπη για να τη βρεις.
Αξίζει να πονάς για την ευτυχία η ο πόνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ;
Στρέψε το γυμνό σου βλέμμα έξω από το παράθυρο.
Αναζήτησε την ομορφιά που θα ήθελες να σε κυριεύσει.
Απομόνωσε τους ήχους της ρουτίνας και άκουσε τον ήχο των κυμάτων της παλίρροιας
που φουσκώνει ώρα με την ώρα.
Άσε το φως να διαρρήξει το δωμάτιο που σε φυλακίζει
και κοίτα ψηλά.
Υπάρχουν ουρανοί να κατακτήσεις.
***
Γιάννης Κουμαριανός
0 σχόλια: