Photo by Martynas Grigonis on Unsplash |
Photo by Martynas Grigonis on Unsplash Παραδομένοι σε ουσίες, οινόπνευμα και πλαστικό μακιγιάζ. Αγχωμένα πιόνια, σε ανήθικες και βρ...
Υποκατάστατα Ευτυχίας
Photo Credits: Cobalus Στους δρόμους, εκεί που γράφεται η ιστορία, η αλήθεια φυτρώνει σαν αγριολούλουδο ανάμεσα στις πλάκες των πεζ...
Στους Δρόμους...
Photo Credits: Cobalus |
Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ” ακούς Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ” ακούς Μες στη μέσ...
7 Ποιήματα Για Την Αγάπη
Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ” ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ” ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ” ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ” ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς.
Είμ” εγώ που φωνάζω κι είμ” εγώ που κλαίω, μ” ακούς
Σ” αγαπώ, σ” αγαπώ, μ” ακούς.
Κική Δημουλά - Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός
Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
Γιάννης Ρίτσος - Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε,
γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω τον θόρυβο
του φουστανιού μου
σαν τον θόρυβο δύο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,
κι όταν κλείνεσαι μέσα σ αυτόν τον ήχο του πετάγματος
νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,
κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα,
μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
κι ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου η λύπη μου
είναι που δεν ασπρίζει κι η καρδιά μου).
Άφησε με να’ ρθω μαζί σου
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ’ρθω μαζί σου.
Τάσος Λειβαδίτης - Σὲ περιμένω παντοῦ
Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.
Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία,
πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.
Θὰ θυμᾶμαι πάντα τὰ μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.
Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.
Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα.
Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ,
ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων.
Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο…
ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!
Κώστας Καρυωτάκης - Aγάπη
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.
Πάμπλο Νερούδα - Δε σ’ αγαπώ
Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.
Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.
Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' άλλον τρόπο,
παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.
(Μτφ.: Ηλίας Ματθαίου)
Ντίνος Χριστιανόπουλος - Έρωτας
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.
Το ντοκιμαντέρ του Νetflix, "Our Planet" καταγράφει τα αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη μας. Σ' έν...
Η στιγμή που η κλιματική αλλαγή οδηγεί εκατοντάδες θαλάσσιους ελέφαντες στην αυτοκτονία.
Είναι αναγκαίο σε μία γκρίζα πόλη όπως η Αθήνα να υπάρχουν οάσεις χρώματος και τέχνης. Αρκετοί καλλιτέχνες έχουν ομορφύνει τον αστικό κα...
10 Graffiti Που Ομόρφυναν Την Αθήνα
Παύλος Τσάκωνας |
10.Κοντά στην Πλατεία Ομονοίας, επί της οδού Πειραιώς 20, δεσπόζει το Graffiti του Παύλου Τσάκωνα.Το συγκεκριμένο graffiti που απεικονίζει δύο ενωμένα χέρια που προσεύχονται, ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2011 και η δημιουργία του κράτησε περίπου ένα μήνα.
Βασίλη Μαργκοσιάν |
iNO |
Same84 |
WD |
iNO |
Βασίλης Γρυπάρης |
Insane 51 |
Access control |
Βαγγέλης Χούρσογλου. |
KAVEH KAZEMI VIA GETTY IMAGES Η Ιρανή δικηγόρος, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Νασρίν Σοτουντέχ καταδικάστηκε σε 38 χρόνια κάθε...
Ιράν: Σε 38 χρόνια κάθειρξη και 148 μαστιγώσεις καταδικάστηκε η δικηγόρος Νασρίν Σοτουντέχ
KAVEH KAZEMI VIA GETTY IMAGES |
Και ναι φίλε μου... Αυτή κοινωνία δεν έχει χώρο για συναίσθημα. Δε σου επιτρέπει να είσαι ταπεινός. Δε σου επιτρέπει να ζεις αξιοπρεπώ...
Και ναι φίλε μου...
Αυτή κοινωνία δεν έχει χώρο για συναίσθημα.
Δε σου επιτρέπει να είσαι ταπεινός.
Δε σου επιτρέπει να ζεις αξιοπρεπώς.
Σ' αυτό το τσίρκο που σε πέταξαν πρέπει να επιβιώσεις.
'Η θα κάνεις το νούμερό τους και θα χειροκροτηθείς ή θα στυλώσεις τα πόδια σου και όλα τα κακόμοιρα ανθρωπάκια γύρω σου θα σε γιουχάρουν.
Το ξέρω πως θα υποφέρεις φίλε μου...
Θα σε μαστιγώσουν, θα σε λιντσάρουν, θα σε φιμώσουν και θα σε ξεφτιλίσουν.
Και τι θα πει αυτό...θα το αντέξεις και θα λυτρωθείς.
Τα ανθρωπάκια γύρω σου είναι για λύπηση.
Σαν τρένα πάνω σε ράγες.
Από τον ένα σταθμό στον άλλον.
Με καθημερινά και τακτά δρομολόγια.
Που κουβαλούν και μεταφέρουν ανασφάλειες, απωθημένα και εικονική ευτυχία.
Που θεωρούν τον εαυτό τους ένοχο επειδή τόλμησαν να σκεφτούν τον εκτροχιασμό.
Μη δίνεις σημασία αδερφέ μου...
Κανείς δεν έχει αγγίξει την ευτυχία αν δεν έχει βιώσει νωρίτερα τον πόνο.
Για να εκτιμήσεις το φως του Ήλιου πρέπει να βρεθείς στον πάτο του πηγαδιού.
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί αυτό το λαμπερό φως θα είναι η μόνη σου ελπίδα,
η μόνη σου διέξοδος,
το μόνο πράγμα που θα διαταράσσει το σκοτάδι γύρω σου.
Μη μετανιώσεις ποτέ αδερφέ μου...
Θα το σκεφτείς πολλές φορές το ξέρω.
Οι πειρασμοί θα σε τραβάνε με μανία.
Η κοινωνία θα κάνει τα πάντα για να σε αδρανοποιήσει..
Όμως αξίζει άνθρωπέ μου..
Η θέα από ψηλά είναι πάντα υπέροχη.
Αξίζει να τη δεις ακόμα και αν έχεις ματώσει πολύ μέχρι να ανέβεις ψηλά.
Αξίζει να προσπαθήσεις ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις μέχρι το τέλος.
Μην πιστέψεις ποτέ ότι οι ταράτσες αυτής της απρόσωπης και γκρίζας πόλης είναι το ταβάνι σου.
Και ναι φίλε μου...
Τώρα που είσαι στην κορυφή, άπλωσε τα φτερά σου και πέταξε μακρυά.
-Γιάννης Κουμαριανός
Ξεθώριασε το βλέμμα μου. Τα μάτια μου δεν άντεξαν την αλήθεια και θόλωσαν. Μίσησαν το φως και κάηκαν. Κοιτούσαν μακρυά, πέρα απο τ...
Aπόψε θα ονειρευτώ
Mη σκοτεινιάζεις απόψε. Ήρθαν άσχημες μέρες και ξύπνησες χαμογελώντας. Δεν κρύφτηκες από το φως. Το θαύμαζα αυτό. Έλεγες ότι όταν εξ...
Mη σκοτεινιάζεις απόψε.
Ήρθαν άσχημες μέρες και ξύπνησες χαμογελώντας.
Δεν κρύφτηκες από το φως.
Το θαύμαζα αυτό.
Έλεγες ότι όταν εξαντληθούν τα όνειρα θα είμαστε καλοδουλεμένες μηχανές,
ότι το σύστημα που σε τρέφει είναι αυτό που σε ξεγυμνώνει συναισθηματικά
και πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά σ' αυτό.
Με έκανες να νιώθω αληθινός,
με άφησες να γδύσω την ψυχή σου,
ν' αγκαλιάσω την κάθε αμαρτία σου
να γευτώ το κάθε πάθος σου,
να εισπνεύσω το χάος σου,
να ναυαγήσω στους απέραντους ωκεανούς σου
και να περιπλανηθώ στο απόκοσμο σκοτάδι σου.
Μα το πρωί ...άδειο το δωμάτιο.
Δεν σ' άκουσα να φεύγεις ή δεν ήθελα να σ' ακούσω να φεύγεις.
Νιώθω το απόλυτο μούδιασμα.
Σχεδόν αδιαφορώ αλλά είναι τα πρώτα δευτερόλεπτα μόνο.
Θα επανέλθει το μυαλό όμως σύντομα και θα είναι δύσκολο.
Θα κάνω τα συνηθισμένα, όπως κάθε σχεδόν μέρα.
Θα σηκωθώ, θα βγω, θα δουλέψω, θα γελάσω,
θα γνωρίσω ανθρώπους και θα το βράδυ θα ξαναγυρίσω σπίτι.
Και η ώρα πέρασε...
Είμαι έξω από την πόρτα,
ελπίζω ν' ακούσω κάποιο θόρυβο από μέσα,
χτυπάω την πόρτα και για 10 δευτερόλεπτα ψευτοελπίζω.
Μάταια.
Μπαίνω μέσα, ανοίγω το φως και κοιτάζω γύρω.
Είναι πιο δύσκολο τελικά.
Νίωθω τόσο εγκλωβισμένος,
Εγκλωβισμένος στην αρμονία του χάους.
στην υστερία της σιωπής.
στην απώλεια της στιγμής.
στην απαξίωση του χρόνου.
αθόρυβη και ευγενική.
Ελπίζω πως θα σύρεις ανάλαφρα τα βήματά σου
και θα έρθεις να κάτσεις δίπλα μου.
Να με κοιτάξεις με αυτούς τους δύο Ήλιους που φωτίζουν το μαύρο των ματιών σου
και να με ρωτήσεις γιατί σε κοιτάζω σιωπηλός;
Αλλά πρέπει να σταματήσω να σε ονειρεύομαι.
Η κάθε όμορφη ανάμνησή μου από σένα,
κατάρα που εισχωρεί μέσα μου και ναρκώνει την ψυχή μου.
Tι να πρωτοθυμηθώ;
Μέσα στα δρομάκια αυτής της γκρίζας πόλης,
συσσωρεύσαμε άγχος,
κτίσαμε τείχη,
αγγίξαμε τη μιζέρια και τον συμβιβασμό,
μα δε χάσαμε το μυαλό μας.
Μαζί κοιτάξαμε ψηλά,
εκεί που το γκρίζο ξεθωριάζει,
φανταστήκαμε το σύμπαν
και δημιουργήσαμε τέχνη.
Μέσα στα δρομάκια αυτής της γκρίζας πόλης
ζήσαμε ελεύθερα,
αναπνεύσαμε έρωτα
και ζωγραφίσαμε συναισθήματα.
Kαι τωρα ο καθρέφτης μπροστα μου ειναι κενός.
Η μορφη μου δεν φαίνεται.
Κοίταξα τη φωτογραφία σου,
είναι τόσο όμορφη μα και τόσο ρηχή πλέον.
Έσβησα τα φώτα και κάθησα στη μέση του δωματίου.
Θα περιμένω την Σελήνη να ρίξει εκείνη λιγο φως στο δωμάτιο.
Θα περιμένω καρτερικά γιατι...
σ' αυτό το σκοτάδι που ζω, κάθε σκιά είναι πολύτιμη.
Γιάννης Κουμαριανός
freeimages.com/search/car-night Ώρα 3:16 Aν έχει κάποια σημασία η ώρα. Ασυναίσθητα φαίνεται ότι κοίταξα το ρολόι του αυτοκινήτ...
24 Λεπτά...
freeimages.com/search/car-night |
Moonlight Drive - The Doors
Follow Us
Were this world an endless plain, and by sailing eastward we could for ever reach new distances